Big D & Captain Keys (B) Blues - Americana - Rock Backstage Gitan Diest (13-09-2020) info club: Backstage Gitan info band: Big D & Captain Keys © Rootsville 2020

Tegen het einde van 2019 trokken we op een blauwe maandag richting cultuurcafé "'t Stamineeke" van Webbekom voor een intiem concert mij gastvrouw Maaike. Op de affiche stond toen "Big D & Captain Keys" aka Nico De Cock & Edwin Risbourg, welgekend van de "Bluesbones". Het werd een echanted evening met covers en originals uit de Blues, Americana en Rock scene (concert report). Toen zaten ze nog in volle ontplooiing en was de setlist nog onderhevig aan schommelingen uit het rijk gevulde archief. Wat wel vast stond was dat dit duo ons toen aangenaam kwam te verrassen. Nu in nog volle Covid-19 crisis begint links en rechts het concertwereldje terug de rug te rechten en verplaatsen we ons richting "Backstage Gitan" te Diest voor een update van hun kunnen.

Na enkele jazzmomenten met alles verhullende namen zoals "Jazz & Croquettes" en recent ook "Jazz & Pizza" met de Belgische formatie "Nabou" staat hier vandaag een beetje van alles op de agenda. Zo is er tegen de avond een zinderend schouwspel van Barabanda & DROM feat. trompettist Bart Maris maar zijn wij in eerste instantie gekomen voor de blues van "Big D & Captain Keys" of moeten we stellen "Blues & Bier" ;-)

Tegen de klok van 03.00 waren de kompanen er klaar voor en openen ze volledig in het plaatje van de blues met BB King's "Everyday I Have The Blues". Het deed toch een beetje deugd dat we terug bluesliefhebbers in het vizier kregen en dit voornamelijk met fans van de "Bluesbones". Ook een ex-collega van hen kwam eens gedag zeggen in de persoon van A.A. aka Andy Aerts. Nog een certitude was dat er uiteraard nummers van de "Bluesbones" in de set zaten verweven zoals het welgekende "Demon Blues".

Tijd voor ook enkele klassiekers zoals de standard "St James Infirmary" van Irving Mills, eentje dat altijd als zeer mooi wordt ervaren, met of zonder cabasa. De organisatie was picco bello geregeld door Herwig en zijn team en zo verliep alles vlekkeloos. Ook originals als "Betrayal" van de hand van Captain Keys of tegen het einde van de eerste set "Broken Tears" een relaas van Big D over de Amerikaanse huizencrisis werden gesmaakt.

Uiteraard smolten de blues harten hier vannamiddag ook bij het horen van de Belgische blues met "IRS Blues" van onze geliefde Luke Walter Jr. (1947-1996) maar standards als "Nobody Knows When You're Down and Out van Jimmy Cox uit 1923 en "Worried Life Blues" van Big Maceo Merriweather uit 1941 spanden bij mij toch de kroon. Ook voor een stukje onvervalste soul met eentje van Otis Redding was er tijd en jawel, deze "Sittin' On The Dock Of The Bay" was zelfs meesterlijk te noemen. Tijd voor "de" sigaret.

Ook deel 2 van deze "Big D & Captain Keys" verliep volgens het vertrouwde patroon met een mix van originals en covers zoals het iconische "Crossroad Blues" van de oervader van de blues Robert Johnson of wat dacht je van "Ol'55" van meester songwriter Tom Waits. Het duo durfde het zelfs aan om "Going Down" niet als vertrouwde afsluiter maar in het begin van deel 2 te brengen. Deze akoestische combinatie blijkt een geslaagde ingeving te zijn van beiden. Geen bluesrock maar hoogstaande easy listening muziek waarbij genieten het keyword is.

Vanaf "Hey Joe" durfden beiden het zelfs aan om met "TNT" er eentje te brengen van die Australische rockers uit Sidney, en ja dit bracht enige animo om het Covid-19 virus enigszins te bezweren. Afsluiters waren het welgekende "Devil's Bride" van onze bluesrockers en Jim Croce's waanzinnige hit "Bad Leroy Brown". Een beheersing van de rockstem van Nico en het meesterlijk beroeren van de black & white keys door Edwin. Knappe set, puike organisatie en dus iedereen weltevree richting eigen nest.

Love shine a light...